VERZOENING (De steen is weggerold, Vlaamse kerkdagen, Ieper; Antwerpen, Halewijn, 1997)Eensgezindheid betekent niet alleen zoals de oude filosofen het zeggen: hetzelfde willen en niet willen, idemvelle et nolle. Ze is het werk van de H. Geest en de uitdrukking van ons gemeenschappelijk geloof in Christus,gestorven en verrezen. Eenheid en eensgezindheid komen van verder dan van de gemeenschap van de Kerk. Zeworden door God gegeven. Zolang we alleen naar elkaar kijken, gaan de conflicten verzieken. Wanneer wesamen naar Hem en naar zijn komst uitkijken, dan zal ondanks en dankzij de verscheidenheid deeensgezindheid een echt christelijke eensgezindheid worden. Hoe groter de eensgezindheid in het geloof, des tegroter wordt de ruimte voor verscheidenheid en voor de vrijheid van ieder. Het gaat niet goed met de Kerkindien er geen ruimte bestaat voor een gezonde vrijheid en verscheidenheid, d.i. voor het respect voor GodsGeest die werkt in elke gedoopte. Denken we terug aan Pinksteren: niet een grote vlam omvat alle apostelen, 'erverscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette' (Ac 2,3).Pinksteren is geen Babel. Babel is een poging tot eenheid in fusie: we worden samen machtig. We worden eenmachtige Kerk, een invloedrijke Kerk. Pinksteren daarentegen toont eensgezindheid in verscheidenheid en dedienende, deemoedige armoede van de verrezen Heer Jezus die blijft uitnodigen en nooit dwingt.Eensgezindheid is een vorm van samenhorigheid, samen horen naar Gods woord, en van daaruit elkaaraanvaarden in Christus' liefde.* S. Benedictus vraagt in zijn regel de abt tijdens het morgen- en avondgetijde een Onzevader te bidden. Datverplicht hem 's morgens en 's avonds, elk van zijn medebroeders of zusters vergiffenis te schenken. Hij rekenter dus op dat er in de communiteit dag en nacht tweedracht ontstaat en bouwt de dagelijkse verplichting invergiffenis te schenken en te ontvangen. Hier ligt het terrein waar we verzoening leren. Natuur...