Dürr Lorenz: De waarde van het Oude Testament voor het godsdienstig levenRoermond, J.J. Romen, 1934 (extracten)Er bestaat nergens de behoefte aan een bewijs van Gods bestaan. Wanneer er gesproken wordt over heterkennen van God in de natuur of in de geschiedenis, gaat het niet om het bestaan van God, maar over zijnwezen, bijv. over zijn heerlijkheid, macht of wijsheid. De Israëliet wil niet uit de natuur of uit de geschiede-nis bewijzen, dat God bestaat, dat is voor hem een uitgemaakte zaak, maar hij wil daaruit aantonen dat Godgroot, machtig en wijs is. In de gedachtengang van het Oude Testamant bestaan er geen eigenlijke atheïsten.Wanneer er sprake is van een loochening van God, moeten wij dit niet opvatten als een principiële ontken-ning van zijn bestaan, maar als een zich niet bekommeren om Jahwe of als een loochenen van zijn macht ofrechtvaardigheid. Het is een praktisch loochenen van God, doordat de mens denkt, spreekt en handelt zondermet Gods bestaan en wil rekening te houden. Dat is bijv. de zin van Ps 13,1 (52,1): "De goddeloze waant inzijn hoogmoed: Hij (Jahwe) wreekt Zich niet; Er bestaat geen God; Daarheen gaan al zijn gedachten." Vol-gens het parallelisme der versdelen is het niet-bestaan van God in de mond van de goddeloze synoniem methet zich-niet-wreken van God. Hij bedoelt dus alleen dat God zijn zonden niet zal straffen.Nog duidelijker blijkt dit uit Soph 1,12: "In die tijd zal het geschieden: Ik zal Jeruzalem met lampen door-zoeken En Ik zal de mannen kastijden, Die gestold zijn op hun droesem, Die bij zichzelf denken: Jahwe kan(ons) noch goed noch kwaad doen!"Het spreekt vanzelf dat zulke gezegden alleen aan de zondaars, de "goddelozen" worden toegeschreven. Zoluidt het in Ps 72,11: "Zij zeggen: Hoe zou God het weten? Hoe zou er kennis zijn bij de Allerhoogste?" Job18,21: "Zo gaat het met de woning van de zondaar, Met de woonplaats van hem, die God niet kent!" Zondaarzijn en God niet kennen worden dus als synoniem onmiddellijk naast elkaar gestel...