DE STATIES VAN DE PAASVREUGDEINLEIDINGDe christelijke godsdienst is een godsdienst van vreugde. Het evangelie is het goede nieuws. Ondanks ons somseen beetje begrafenis-stijl-voorkomen zijn we de boodschappers van vreugde, getuigen van de verrijzenis. Devreugde is een gebod van Christus: 'Als ge Mij bemint, zult ge verheugd zijn... Ik zal u niet achterlaten alswezen, Ik kom terug naar u... Ik zal u weerzien, en uw hart zal zich verblijden, en uw vreugde zal niemand ukunnen ontnemen... Vraagt en ge zult ontvangen, opdat uw vreugde volkomen zij'. (Jo 16,22-24) Deze vreugdemaakt ons onderscheiden van de wereld en is ons middel tot het apostolaat: 'Voorwaar, Ik zeg u, ge zult wenenen weeklagen, terwijl de wereld zich zal verheugen, ge zult bedroefd zijn, maar uw droefheid zal in vreugdeverkeren'. (16,20) Want Christus heeft ons de Geest, de Trooster gestuurd 'die de wereld niet kan ontvangenomdat zij Hem niet ziet en Hem niet kent, maar gij kent Hem want Hij blijft bij u en zal in u zijn. (14,17)Ja, Christus heeft ons tot bewaarders van Zijn vreugde gemaakt. Wat hebben we gedaan met Zijn vreugde?Vreemd, wij hebben ons die vreugde niet gegund. De meeste christenen zijn meer bereid om te rouwen metChristus dan zich te verblijden met Hem. Wij begrijpen de vasten, nemen er aan deel. Wanneer deze 40 dagenbeginnen die wij besteden aan boete, mededogen en versterving komt het christendom in beweging.Maar vergelijk deze trouw met die waarmee we de tweede veertigdagentijd volbrengen. Want er zijn twee'veertigdagentijden' in het liturgische leven en het verbazingwekkende is dat de meeste christenen dat nietweten. Op Pasen begint een tweede veertigdagentijd. Er zijn veertig dagen van boetedoening (en dieveertigdagentijd is een menselijke instelling: de echte, het lijden, duurde een paar dagen). Maar dan zijn er 40dagen, zelfs 50 (tot Pinksteren) om te proberen in ons vreugde op te wekken; en die veertigdagentijd is eengoddelijke instelling maar ze wordt volledig verwaarloosd.Op Ca...