H. Arts: Een kluizenaar in New York, de spiritualiteit van Dag HammarskjöldKapellen, Pelckmans-DNB, 1988, 161p (extracten)Mensen worden doorgaans door God geroepen naar plaatsen waar de omstandigheden nog lang niet volmaaktzijn, waar hun inzet dus nodig is. Dit laatste geldt ook voor monniken en slotzusters. Ook zij trokken zich nietterug naar een ideaal kader of 'Nieuw Jeruzalem' hier op aarde, maar kwamen veelal terecht in een nog teontginnen woestijn of in een geestelijk missiegebied. Ook kloosters moeten verder verchristelijkt worden. Eenwoestijn is enkel poëtisch in de ogen van toeristen, die er niet definitief moeten in leven.Zich 'geroepen' weten betekent: gaan staan en blijven staan waar God het wil, niet waar ik me het behaaglijkstof het nuttigst voel, noch waar ik het best tot mijn recht kom. Geroepen worden betekent dus nooit: depsychologische geneugten ontdekt hebben van een zinvol bestaan, om daarin geestelijke ervaringen op te doenen affectief open te bloeien. Roeping is eerst een wachtend bereid staan voor Gods zending naar de anderen toe.Echt gebed en zelfs mystiek is een genade is, die buiten de macht van de menselijke inspanning ligt. Echt gebedis nooit louter het resultaat van wilskracht, goede bedoelingen of ascetische praktijken. Het enige waartoe demens zelf altijd in staat blijft, is het verlangen en zoeken naar gebed.Vanaf het begin van de 19e eeuw begon de westerse mens steeds meer te verwachten van de vooruitgang derwetenschappen en van de daarmee samengaande technische innovaties. De mens wou eindelijk bevrijd wordenuit zijn geestelijke of intellectuele onrijpheid, uit materiële armoede, ziekten, bijgeloof en politiekeafhankelijkheid. Na Auschwitz, Hirosjima, Vietnam, het rapport van de Club van Rome zijn er echte diepebarsten verschenen in de gevel van de tempel waarin de wetenschappelijke vooruitgang sinds de Verlichting alseen nieuwe God vereerd wordt. Waar de wetenschappen zich vroeger onder het juk van kerkelijke interventiesen cleric...