HET LUKASEVANGELIELk 2,22-40 - Groeien door de geschiedenis, Jota 112(1991) 22-9Staande de geschiedenis: Ex 33,11 vertelt hoe Mozes in de verbondstent, met de Heer in gesprek is 'van aan-gezicht tot aangezicht'. Iedere keer als hij de tabernakeltent in en uit gaat, treft hij daar een jongen: Jozua (Je-zus).'Zijn (Mozes) dienaar Jozua, de zoon van Nun, een jonge man, week niet uit de tent.' In de Targum wordt ge-zegd: 'nog maar een kind.' Er is overeenkomst met de verhalen over de kleine Samuël die in het heiligdomwou zijn (1 S 3,1.3; Lk 2,49) en met de Jozua-verhalen (Ex, Nm, Dt).Nooit toevallig draagt iemand in de Schrift een naam. De naamgeving is wezenlijk en iemands naam houdtzijn levensprogramma in. Lk heeft ons op het belang van de naamgeving (2,21) voorbereid door zijn verslagover de naamgeving van Johannes. Zacharias zong toen dat God zijn volk heeft bezocht 'om genade te beto-nen aan onze vaderen en zijn heilig verbond te gedenken, de eed die hij gezworen heeft aan Abraham (1,72).Hier worden in 3 opeenvolgende werkwoorden de namen uitgelegd van Johannes (de Heer is genadig), Za-charias (de Heer denkt aan ons) en Elisabeth (God heeft trouw gezworen).Op de heilsbetekenis van de naam Jezus wordt door Maria (1,47), de engelen (2,11) en Simeon (2,30) gezin-speeld. Niet voor niets werd die naam door God zelf middels de bode Gabriel (Lk 1,13.31) vastgesteld. Hetis een hele concrete naam: de Enige redt, bevrijdt! Dat is de Enige die zijn naam bekend heeft gemaakt aanMozes in het brandende braambos (Ex 3,14), de Enige die zijn trouw beloofde aan Mozes en het volk dat uitde slavernij moest worden gered ook metterdaad bevrijdt, de Bevrijder in de meest concrete zin van hetwoord, de Enige die zijn mensen niet alleen zielerust gunt maar ook zorgt dat de kwade machten (gesymboli-seerd door Farao en zijn militaire machinerie, Ex 14,28) in de golven verdwijnen.In Lk 2,30 gaat het om een zeer noodzakelijke bevrijding van Gods volk dat in de meest gruwelijke onder-drukking l...