Karlijn Demasure: Als de draad gebroken is, Leuven, Davidsfonds, 2005, 266p (extracten)pp.30-32: 2. De typologieOnderzoek heeft uitgewezen dat een slachtoffer van seksueel misbruik dikwijls geïsoleerd en eenzaam is. Vaakgeniet zo'n kind van de aandacht die het van de pedofiel krijgt. De seks waar de pedofiel op aanstuurt, wordtdan gezien als de compensatie voor de liefde die het kind van hem ontvangt. Niet zelden worden jongens doormeer dan één pedofiel misbruikt, omdat pedofielen oog hebben voor de typische kenmerken van potentiëleslachtoffers. De slachtoffers zelf krijgen daardoor echter de indruk dat zij zelf het misbruik uitlokken. Dezeindruk ligt mee aan de basis van het schuldgevoel waar veel slachtoffers mee worstelen.Verschillende auteurs probeerden een aantal factoren te omschrijven die een verhoogd risico met zichmeebrengen. Zij kunnen op 4 vlakken liggen. Een eerste risicofactor ligt in de afwezigheid van vrienden. Datmaakt bijvoorbeeld dat het kind gemakkelijk kan verdwijnen van het buurtspeelpleintje en meegaan met een(vreemde) man, zonder dat iemand het merkt. Doordat het kind niemand in vertrouwen kan nemen, wordt hetveel kwetsbaarder.Opgroeien met een stiefvader of met slechts 1 biologische ouder is ook een risicoverhogende factor. Hetincestverbod wordt zevenmaal meer geschonden door stiefvaders dan door biologische vaders. Er zijn mannendie bewust met een bepaalde vrouw trouwen om toegang tot de kinderen te krijgen.Kinderen die een te zwakke band met de moeder hebben, vormen ook een risicogroep. Ze kunnen immers geenberoep doen op de persoon van wie normaal gezien verwacht wordt dat die hen het meeste beschermt. De bandkan verzwakt zijn omdat de ouders gescheiden leven of omdat de moeder te weinig beschikbaar is wegens werkbuitenshuis of omdat ze gehandicapt of chronisch ziek is. Onderzoek toonde ook aan dat kinderen van moedersdie geen diploma secundair onderwijs hebben, gemakkelijker slachtoffer worden van seksueel misbruik.Kinderen van moeders di...