Rm 14,1-15,13 - Wederzijdse acceptatie als grondslag voor gemeenteopbouw, Jota 15Volgens Francis Watson, Paul, Judaism and the Gentiles, a sociological approach,' is er een nauw verband tus-sen Paulus' theologische reflecties en de situatie der christelijke gemeenschappen in Rome. Op basis van Rm14-15 geeft hij een reconstructie van die situatie.Volgens sommigen heeft Rm 14-15 betrekking op spanningen tussen joden en joden die christen gewordenzijn. Anderen menen dat de spanningen waarvan sprake is, spelen binnen de gemeenschap zelf: tussen christe-nen met heidense achtergrond en christenen met joodse achtergrond. Watson meent dat het gaat om 2 geschei-den gemeenschappen: een heiden-christelijke en een joods-christelijke. Deze 2 gemeenten zijn voor elkaarverdacht en hebben geen gemeenschappelijke vieringen. Een mogelijke verklaring voor het ontstaan van diesituatie biedt het edict van keizer Claudius in 49. In Hnd 18,2 wordt dit edict genoemd. In Korinte ontmoetPaulus een jood, Aquila, die samen met zijn vrouw Priscilla uit Italië was gekomen. Hnd legt dan uit dat allejoden Rome moesten verlaten vanwege een verordening van Claudius. De Latijnse geschiedschrijver Suetoni-us (ca 75 - ca 150): "Hij (Claudius) verdreef de joden, die op aanstichten van Chrestus voortdurend onlustenveroorzaakten, uit Rome" (Vita Claudii 25). Deze tekst wekt de indruk dat 'Chrestus' een agitator is geweest inde Romeinse joodse gemeenschap. Anderen menen dat het gaat om onlusten in Palestina die hun weerslaghebben in de joodse gemeenschap te Rome. Men kan 'Chrestus' het beste opvatten als een verbastering van'Christus'.De tekst betreft dan meningsverschillen tussen joden en jodenchristenen, waarbij 'Christus' een rol speelt. Nade uitbanning door Claudius van de joden en jodenchristenen ontstaat er in Rome een christengemeenschapvan heiden-christelijke signatuur. De oorsprong van die gemeenschap ligt volgens Watson in het paulinischchristendom. Heiden-christenen (en jodenchristenen die zoals...