Herwig Arts: De lange reis naar binnen, Leuven Davidsfonds, 1990p.87: Indien de gelovige echt overtuigd is dat de christelijke boodschap een bevrijding kan betekenen en eentoekomstperspectief openen voor de mensheid, dan mag hij die boodschap niet in alle stilte voor zich (of voorde westerse wereld) houden, onder voorwendsel dat hij zijn ideeën aan niemand wil 'opdringen.' Indien dewesterse geneeskunde haar ontdekkingen van antibiotica, van pokkeninentingen of van X-stralen voor zichgehouden had 'uit respect voor de lokale kruidengeneeskunde en voorvaderlijke praktijken,' zou men dan nietmoeten spreken van een ontoelaatbaar egoïsme? Heeft een mens niet de plicht zijn eventuele vondsten enontdekkingen tenminste ter beschikking te stellen van diegenen die er door geholpen kunnen worden inzakelevenskansen? Het is treffend dat de beruchte Hindoeslogan aan het adres van christelijke missionarissen°Stay at home!" nooit werd geuit tegenover wapenexperten, dokters, spoorwegingenieurs, atoomgeleerden ofinvesteerders. Elk isolationisme - dus ook op religieus en levensbeschouwelijk gebied - is een vorm vanegocentrisme. Het siert dan ook de christelijke kerken dat zij zich dank zij haar missionarissen en zendelingennooit heeft teruggetrokken in een 'splendid isolation.' Dat zij m.a.w. ook aan 'geestelijke ontwikkelingshulp'heeft gedaan.pp.136-145: "armen van geest"De minnende mens is in zoverre 'geestelijk arm,' dat hij zijn zieletoestand afhankelijk gemaakt heeft van dereacties van zijn vriend. Laat deze het plots afweten, dan staat die minnaar meteen geestelijk op straat.Niemand kan immers liefde opeisen op grond van verdiensten. Daarom heeft men het farizaïsme terecht hettegendeel genoemd van de armoede van geest, Door een strikt onderhouden van de wet willen de farizeeërs'sterk' staan tegenover God. Tegenover niemand staat de mens echter zo arm als tegenover God. Intussen staatook God - hoe wonder dit ook moge klinken - 'arm' tegenover de mens, vanwege Zijn liefde voor die ...