M.A. Beek: Wegen en voetsporen van het Oude TestamentBaarn, Het Wereldvenster, 1969I. OERGESCHIEDENIS. - 1. EEN SCHEPPINGSHYMNEDe schrijver heeft wellicht gebruik gemaakt van mythologische voorstellingen, die men in Fenicië van het be-gin der schepping koesterde. Dan zou het verantwoord zijn de eerste verzen van Genesis geheel nieuw te verta-len: Toen God een begin maakte met het scheppen van hemel en aarde - en de aarde was woest en leeg en eengeweldige wind voer over de wateren, zei God: Er zij licht...Amos (5,8) onderbreekt zijn toornende prediking tot Israël met de hymne: “Hij die Pleiaden en Orion heeft ge-maakt. Hij die donkerheid verkeert in ochtend, en die de dag tot nacht verduistert. Hij die het water der zeeheeft opgeroepen en uitgegoten over de oppervlakte der aarde - Jhwh is Zijn Naam”.2. GODS BEELD EN GELIJKENISDe Prediker (3,19v.) zal later op dit verhaal terugkomen, wanneer hij de ganse ijdelheid van dit leven verkon-digt: “Het lot der mensenkinderen is gelijk aan het lot der dieren, ja, eenzelfde lot treft hen: gelijk dezen stervengenen en allen hebben enerlei adem, waarbij de mens niets voor heeft boven de dieren; want alles is ijdelheid,alles gaat naar één plaats, alles is geworden uit stof en alles keert weer tot stof”.De leer van de Christelijke kerk heeft lange tijd aangenomen dat in Adam het beeld Gods zichtbaar was ge-weest, maar dat het door de zonde in het paradijs verloren was gegaan. In Christus zou het dan zijn terugge-keerd, zodat Hij met recht zeggen kon: 'Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien' (Jo 14:9). Het Oude Testa-ment echter geeft niet de minste aanleiding tot deze uitleg. Nergens wordt verteld dat Adam na zijn uitdrijvinguit het paradijs niet meer Gods beeld en gelijkenis zou vertonen. Integendeel wordt ons verzekerd dat de mensdit onderscheidingsteken is blijven dragen de tijden door. We lezen na het verhaal van de zondvloed van eengodsspraak tot Noach: 'Wie des mensen bloed vergiet, diens bloed zal door de mens vergoten...