Léon Leloir, w.p.: In dienst der voortrekkers (radio-causeries), Averbode, Goede Pers, 19381. Zieken:A. Ik, melaatse: Als de mensen wisten hoe ik de ganse dag lijd terwijl anderen werken en zich vermaken, hoe ikde hele nacht lijd terwijl anderen rusten en slapen. Wanneer ik op het ziekbed lig, tel ik de uren. Niemandschijnt zich om mij te bekommeren. De gezonden nemen overal begerig en gewichtig de eerste plaats in, zedenken niet aan de kanker van het lijden die me aanvreet. Toch wil ik de gezonden niet tot last strekken; ik zalzoveel mogelijk stilzwijgend lijden en mijn verheven, verborgen rol verder vervullen: ik vul het lijden vanChristus aan, ik voltooi in zekere zin en op dezelfde wijze als Hij Zijn verlossingswerk begonnen is. Laten wein ons groot werk stil, verborgen en eenvoudig blijven, laten we niet langer wachten om onze dankbaarheid uitte roepen naar Hem, die ons met Zijn verlossend lijden zo innig verenigd heeft.B. Aan het ongeval, waarmee al onze kwalen begonnen zijn, denken we het meest. Zonder het moe te wordenen zonder ons ermee te vermoeien hebben de bezoekers ons gevraagd "hoe het gekomen is", en na het 10 maalverteld te hebben, hebben we eindelijk een bepaalde vorm voor ons ongeval gevonden, waarbij we onszelf zo-veel mogelijk hebben ontlast van de verantwoordelijkheid, zonder daarom een ander te belasten. Het was eendom ongeval:... Toch niet: God heeft het toegelaten. Hij had ons een paar gezonde longen gegeven, een sterkhart, een stevige maag, mooie rechte benen en een flink hoofd. Hij heeft ons dat ontnomen. Het behoorde Hemtoe. Laten we ons buigen. Laten we Hem danken.C. Acht dagen na het ongeval, liet de patroon inlichtingen nemen en eiste een bewijs van de dokter. "Volkomenonbekwaamheid om te werken, voor onbepaalde tijd." De maandag daarop was er al een plaatsvervanger ge-vonden. Hij verricht nu het werk, waarvan we spoedig een voor een de bijzonderheden vergeten waarmee wevertrouwd waren. De kliënten kennen hem al. Het is een jongeman; hi...