A.A.A. Terruwe: De liefde bouwt een woning, Bussum, Romen, 1978, 107p, 62-78(Geboorteregeling in het huwelijk) 1. De regeling van het kindertal in een huwelijk moet uitsluitend door deliefde worden bepaald. Het huwelijk is in zijn diepste wezen een liefdesovergave aan elkaar, ook in hetgeslachtelijke; de kinderen zijn de vrucht van deze liefdesovergave, en als zodanig een eenheid in liefde vormendtussen de echtgenoten. Het enige wat dan bepalend kan zijn voor de juiste beleving van deze overgave, is deliefde der echtgenoten voor elkaar en voor hun kinderen. Als men zich door andere motieven hierin laat leiden,maakt men het meest belangrijke in het huwelijk, de liefde, ondergeschikt aan waarden van minder belang, enstelt men een psychische wanorde, die het geluk van de liefde noodzakelijk moet aantasten.Nu kan het geval zich voordoen dat de oprechte liefde der echtgenoten voor elkaar, of van beiden voor hunkinderen, het noodzakelijk of zeer wenselijk zal maken dat er, althans tijdelijk, geen kinderen meer geborenworden. Hoe moeten de echtgenoten dit dan in liefde verwezenlijken? Het meest natuurlijk antwoord op de vraagzou zijn: door zich uit liefde voor elkaar en voor de kinderen van de geslachtsdaad te onthouden zolang dit nodigzal zijn, een onthouding, die na het bekend worden van de ovulatiecyclus bij de vrouw, een periodiekeonthouding (PO) kan worden. Toen er nog geen anticonceptionele middelen bestonden, was dit de enige weg,omdat daarnaast alleen de mogelijkheid van coitus interruptus bestond, wat algemeen als een onnatuurlijkmiddel werd aangevoeld en als psychisch ongunstig werd beoordeeld. In de laatste tientallen jaren is het gebruikvan mechanische en chemische anticonceptionele middelen algemeen geworden, waarbij tenslotte de pil isgekomen, waardoor hij de vrouw de ovulatie wordt geremd en dus bij geslachtsgemeenschap de bevruchtinguitgesloten wordt.Nu wordt het gebruik van deze middelen vaak gepropageerd met de stelling, dat daardoor de liefde in hethuwel...