Abouna Robert Matheus: Vroeg-christelijk Monnikenwezen in de Syrische christenheidVroeger beschouwde men Egypte als de wieg van het monnikendom, ontstaan als een echo op het Leven vanSint-Antonius. De razende snelheid waarmee die leefwijze zich in andere landen verspreidde toont echter aandat deze beweging overal voorafgegaan was door lokale manieren om het evangelie te beleven, vooral doorascetische bewegingen, die dan, in de loop van hun ontwikkeling, vervangen, of minstes hervormd werdenvolgens de zeer geslaagde modellen van het anachoretisme of het cenobitisme van Antonius en Pachomius1.Laten we eerst de situatie in de Syrische Kerken nagaan.Vóór de splitsing in verschillende groepen werd de Aramese taal in een uitgestrekt gebied gesproken, vanPalestina in het Zuiden (met uitzondering van Egypte), tot Perzië in het Noorden, over Mesopotamië heen. In desteden, vooral nabij Antiochië, werd Grieks gesproken. Het Aramees was de taal van het platteland. Hetchristendom werd zeer vroeg in de Aramees-sprekende gebieden verkondigd door Addaï en Mari, twee van de72 leerlingen van de Heer, en in Indië door de apostel Thomas volgens zeer oude overleveringen. Onder deArameeërs, die zich na hun bekering tot het christendom Syriërs begonnen te noemen, ontwikkelde zich vrijspoedig een christelijk ascetendom: sommigen begonnen individueel te leven in celibaat en in een zo grootmogelijke onthechting van aards bezit.AfraatDe eerste getuige van de antieke spiritualiteit in de Kerk van het Oosten2 is Afraat, ook gekend als Jacob, of de'Perzische wijze'. Hij leefde in de eerste helft van de vierde eeuw, in Perzië (modern Irak en Iran). Bijna niets isgekend over hem. Een traditie uit de 14de eeuw hield hem verkeerdelijk voor de bisschop van het klooster vanMar Mattai nabij Mosoel, in Noord-Irak. Hij is de auteur van 23 'Demonstraties', tractaten over verscheideneonderwerpen, o.a. geloof (nr.1), liefde (2), vasten (3), gebed (4), nederigheid (9). Zij zijn geschreven in de vormvan briev...