C. GOETHALS:VAN DE ERGERNIS ROND DE ENCYCLIEK „HUMANAE VITAE” TOTDE EXHORTATIO „FAMILIARIS CONSORTIO” EN HET HANDVEST„RECHTEN VAN HET GEZIN” VAN PAUS JOANNES PAULUS IIBrussel, Nationale Stichting Jeugd, Huwelijk en Gezin, 1984Woord voorafNog over Humanae Vitae? Helaas ja. Ik had nooit gedacht het woord te vragen in het ellendig debat ronddie encycliek. Nu doe ik het toch en nog wel als het debat al lijkt gesloten te zijn.Het was me meermaals overkomen dat ik, als de kwestie ter sprake kwam onder confraters, me erg on-heuse woorden liet ontvallen. Ik had daar achteraf telkens spijt van, maar alle goede voornemens om tezwijgen hebben me niet veel gebaat.Zo was het weer eens gebeurd en, toen ik alleen was, kwam ineens de vraag in me op: ben ik niet verplichtopenlijk uit te komen voor mijn heilige overtuiging? Die vraag joeg me grote vrees aan. Ik wist voldoendewat het zou worden en ik voelde me niet geroepen om al die ergerlijke dingen aan te klagen waarmee deencycliek in de kerkelijke gemeenschap omgeven - en verduisterd - werd. Want de waarheid voorleggenen tegelijk die ergernis met de mantel van de christelijke naastenliefde en eerbied bedekken, daar zag ikgeen kans toe. Maar de vraag liet me niet los en de angst evenmin. Na zo een paar nachtelijke uren en eenhele dag heb ik bij mezelf gezegd: „Heer, als het moet, dan moet het”. Daarop is de rust weergekeerd.Ik heb me dan aan het werk gezet. Het heeft me nog verder gebracht dan ik gerekend had en het heeft ookviermaal zoveel tijd gevergd. Hierbij kan dan eindelijk het resultaat voorgelegd worden. Ik hoop dat uniet zult letten op wie het werk deed, doch enkel op de vrucht ervan.Hartelijke dank ben ik verschuldigd aan de bereidwillige mensen die me hielpen met documentatie, ty-pen (E.Z.Fr.) en nalezen.Sint-Niklaas-Belsele, 1976, C. G., pr.Toen ik al lang niet meer verhoopte dat deze studie ooit het licht zou zien, is er toch iemand opgedaagddie de uitgave aangedurfd heeft. Ik kan dhr. B. van N. daar niet genoeg om dan...