Eer aan God, aardse en hemelse liturgie, Jota 11 (1991) 58-63Het Griekse 'doxa' wordt gebruikt om de openbaring en mededeling van Gods glorie aan te geven en ook om derespons der mens te kenschetsen. St Ireneüs (+202): "Gods glorie: de levende mens". Het heil van de mens enGods eer, roem, heerlijkheid zijn geen 2 naast elkaar staande, aparte doeleinden; het zijn elkaar aanvullendeaspecten van één en dezelfde werkelijkheid. Pas wanneer de pijl van de begenadigde mens terugkeert, d.i.,wanneer wij, die van God de genade ontvingen, bewust uit onszelf treden en de ontmoeting met God aangaan,krijgt deze haar eigenlijke vervulling en haar eigenlijke heil. In dit terugkeren naar God, steeds krachtensgenade, wordt Gods glorie verwezenlijkt.Gods glorie is allereerst God zelf: Hijzelf is zijn eigen heerlijkheid (Grieks: doxa; Hebreeuws: kabood). Maarook de geschapen werkelijkheid als zodanig is Gods glorie: ze is de uitstraling van Gods macht en goedheid.De stomme jubel van de schepping moet echter in het bewuste schepsel, in de mens, worden uitgesproken.Denk bijv. aan het 'Eer aan God in den hoge'. In het Grieks straalt hier nog Gods lichtglans door (cf. Jo 1,14). Inhet Latijnse 'gloria' werd dit reeds afgevlakt tot 'eer', tot een daad die vanuit het bewustzijn wordt gesteld, engereduceerd tot een sociale conventie die men op God overdraagt. In het Grieks bestaat doxa op zichzelf reedsals werkelijkheid en behoeft niet pas door een sociale betrekking te worden verwezenlijkt.'Verheerlijken', 'eren' betekent dat men de waarheid en werkelijkheid bewust aanneemt, hetgeen dus duidt ophet laatste stadium van de verheerlijking. De betekenis van de schepping wordt dus vervuld in de mens, diejuist deze betekenis uitzegt. Aldus is de mens kroonstuk, doel en middelpunt van de schepping: hij bereikt zijnheil, zijn voltooiing in het uitdrukkelijk eer geven aan God.Deze gegevens krijgen een specifieke betekenis vanuit het adagium A Patre per Filium in Spiritu ad Patrem.'Vanuit de Vader door...