HET ALTAARI. HET ALTAAR, MIDDELPUNT DER KERK EN DER LITURGIEI. Het altaar, middelpunt der kerkA. Niet het altaar bestaat voor de kerk, maar de kerk bestaat voor het altaarAlvorens de bisschop overgaat tot het plechtig wijden en leggen van de 1° steen van een kerk moet, naar devoorschriften van het pontificale, daags te voren een houten kruis geplant worden op de plaats waar het altaaroprijzen zal. Hoe betekenisvol deze ritus! Daar immers zal het H. offer van het Kruis op onbloedige wijze her-nieuwd worden. Daar zal hetzelfde Slachtoffer van Calvarië door onze handen opnieuw aan zijn hemelse Vaderworden opgedragen. Daar zal de voornaamste plechtigheid die gans de eredienst der H. Kerk beheerst, het H.eucharistisch offer worden gecelebreerd. Daar zal de H. Mis, waarvoor de kerk gebouwd wordt, plaats grijpen.Hoezeer het A hoofdzaak is in de kerk blijkt ook uit de ritus der kerkwijding: eertijds bleef gans de kerkwijdingbeperkt tot de consecratie van het A. In de latere, uitvoerige ceremonie beslaat de consecratie van het A hethoofdaandeel. De overige ritussen strekken uit tot op de binnen- en buitenwanden der kerk, de vloer, de ingang,enz. de wassing en zalvingen van het altaar. Zo innig is de consecratie der kerk met die van het A verbonden,zodanig zelfs is zij van deze afhankelijk, dat zonder een (vaststaand) A geen kerk geconsacreerd wordt.Integendeel, men consacreert wel een A zonder kerk. Overigens, het pontificale beschrijft de consecratie van het(vaststaand) A als een op zichzelf volkomen ceremonie: "Van de wijding van het A zonder wijding van eenkerk". Hieruit blijkt dat niet het A een onderdeel is, een versiering van de kerk, doch omgekeerd, dat gans dekerk het bouwkundig tooisel is dat zijn A omlijst, omsluit en beschut. Immers, niet het juweel dient voor hetschrijn, doch wel het schrijn voor het juweel. Zo ook, niet het A dient voor de kerk, doch wel de kerk voor hetA. Als een reusachtig schrijn omvat de kerk haar kleinood: het A is het liturgisch centrum de...